neyse 2 sene çalıştım orda.sonra yüksek lisans eğitim özrü durumundan tain istedim...Erzurum'u çok sevmiştim.ayrılmam o kadar zor oldu ki...ama kendi üniversitemde yüksek lisans yapmak için de can atıyordum...

Ankara'nın bir ilçesinde görev yapıyorum...geçen eğitim öğretim yılında 1.sınıfları okuttum.kaymakam oluruyla çalıştığım okuldu...33 öğrencim vardı.32 öğrenci okumaya geçti...ve oldukça yüksek bir başarı elde ettik...bu sene kadromun bulunduğu okula aldılar ve yine 1.sınıfları okutuyorum...21 öğrencim var...alışamadım bu sınıfıma...aklım hep diğer okulda bıraktığım miniklerimde...onlar benim ilk 1.sınıflarımdı...öyle seviyordum ki onları teneffüslerde bile onlarla oyunlar oynuyordum.erkek öğrencilerle maç yapıyor, kalede duruyordum...kız öğrencilerimle eski minder adlı bir oyun oynuyorduk...tabi hep birlikte oynadığımız oyunlar da vardı....onları çok özlüyorum...

şimdi yeni öğrencilerimi kabullenmekte zorlanıyorum...en ufak hatalarında çok sinirleniyor çok kızıyorum....sonra tabi kendimden nefret ediyorum sert davrandığım için...her günün sonunda kendime söz veriyorum onlara da yüreğimi açacağım diye ama ertesi gün yine beceremiyorum bunu...ama şimdi durum farklı...sendeki öğretmenlik sevgisi beni kendime gelmemi sağladı diyebilirim....İnşallah bayram dönüşü daha sevecen ve daha ilgili bir alev öğretmen bulacaklar yeni miniklerim...sana teşekkür etmek için bu maili yazmaya karar verdim..ama lafı çok uzattım sanırım...umarım sıkılmadın....neyse herşey için teşekkürler....