SEVGİNİN SADECE SÖZÜNÜ EDENLERLE, ONU YAŞAYANLAR ARASINDA NE FARK VARDIR

Sormuşlar ermişlerden birine; "Sevginin sadece sözünü edenlerle, onu yasayanlar arasında ne fark vardır?"
"Bakın göstereyim" demiş ermiş.
Önce  sevgiyi dilden gönüle indirememiş olanları çağırarak onlara bir sofra   hazırlamış. Hepsi oturmuşlar yerlerine. Derken tabaklar icinde
sıcak  çorbalar gelmiş ve arkasından da derviş kaşıkları denilen bir metre boyunda kaşıklar.
Ermiş "Bu kaşıkların ucundan tutup öyle yiyeceksiniz" diye bir de şart   koymuş.
"Peki" demişler ve içmeye teşebbüs etmişler. Fakat o da ne?  Kaşıklar   uzun geldiğinden bir türlü döküp saçmadan götüremiyorlar ağızlarına. En   sonunda bakmışlar beceremiyorlar, öylece aç kalkmışlar sofradan.
Bunun üzerine "şimdi..." demiş ermiş. "Sevgiyi gerçekten bilenleri çağıralım   yemeğe."
Yüzleri aydınlık, gözleri sevgi ile gülümseyen ışıltılı insanlar gelmiş oturmuş sofraya bu defa.
"Buyurun" deyince her biri uzun boylu  kasıklarını çorbaya daldırıp, sonra karsısındaki kardeşine uzatarak içmişler çorbalarını. Böylece her biri
diğerlerini doyurmuş ve şükrederek kalkmışlar  sofradan.
"İşte" demiş ermiş. "Kim ki hayat sofrasında yalnız kendini   görür ve doymamış düşünürse o aç kalacaktır. Ve kim kardeşini düşünür de doyurursa  o da kardeşi tarafından doyurulacaktır. Şüphesiz bunu da unutmayın.   Hayat pazarında alan değil veren kazançlıdır her zaman..."