|
DAR AYAKKABI
"O bayram bana ayakkaby almaya karar verdiler.
Hazyr ayakkaby satan ma?aza yoktu ?ehirde Tek ayakkaby yapan dükkanynda ayakkabycy çyplak aya?ymy bir kartonun üzerine koydu, iyice basmamy söyledikten sonra a?zyndaki kur?un kalemi alyp aya?ymyn çevresini çizdi.
O aya?ymyn çizildi?i karton benim ayakkaby numaramdy.
Günlerce yeni ayakkabylarymyn hayalini kurdum. Babamyn anlatty?yna göre ayakkabylarym siyah ve ba?cykly olacakty.
Kapynyn her çalyny?ynda ko?tum.
Ayakkabylarym bayramdan bir gün önce geldi, siyah-ba?cykly.
O gün onlary giymedim. Bayram gecesi yata?ymyn altyna yerle?tirdim yeni ayakkabylarymy.
Arada bir kalkyp kutusundan çykartyyor, yere koyuyor, yukarydan, yandan, önden bakyp duruyordum. Parlak ve yuvarlak burnunu gecenin karanly?ynda kim bilir kaç kez ok?adym.
Uyku girmedi gözüme.
Sabahleyin ev ahalisi kalkty?ynda, ayakkaby kutusu kuca?ymda sandalyede oturuyordum ben.
Ayakkabymy babam giydirdi.
Aya?yma olmamy?ty ayakkabylarym, dardy ve canymy yakmy?ty.
Ama bunu babama söylemedim. O "Sykyyor mu?" diye sordukça "Hayyr" yanytyny veriyordum. "Dar, aya?ymy acytyyor" desem, geri gidecekti ayakkabylarym ve ayakkabycynyn hemen bir yeni ayakkaby yapmasy olanaksyzdy.
O bayram sabahy canym yana yana yürüdüm.
Bir süre sonra acy dayanylmaz oldu.
Di?imi syktym.
Topalladym.
Soranlara "Dizimi vurdum" dedim, ama ayakkabylarymyn aya?ymy sykty?yny kimseye söylemedim.
Do?rusunu isterseniz ya?am dar ayakkabyyla yürümektir.
Kimi zaman dar bir maa?, kimi zaman sevimsiz bir i?...
Kimi zaman bir mekan dar ayakkaby olur bize, kimi zaman bir çevre, kimi zaman bir sokak, ya da bir ?ehir...
Kimi zaman dostluklar, arkada?lyklar, beraberlikler bir dar ayakkabyya dönü?ür.
Kimi zaman zamandyr dar ayakkaby, geçmek bilmez.
Kimi zaman zenginlik, kimi zaman ba?ynyzy koydu?unuz yastyk...
Canynyz yanar.
Topallaya topallaya gidersiniz.
Sonradan ö?rendim ya?amyn dar ayakkabyyla yürüme sanaty oldu?unu... "
Bekir Coskun/Hurriyet Gz.
|