Konu: Öğretmen Olmak Gönderim Zamanı: 14-Ekim-2006 Saat 21:12
Öğretmenliğimin ilk ayları bir köy okulunda beş sınıflı bir öğrenci topluluğum var. Birleştirilmiş sınıf okutanlar iyi bilirler, hatta beşi bir yerde de derler bu tür sınıflara. Yorgunluğun hat safhaya ulaştığı, gücünün son damlasına kadar emek harcanan bir durumdur birleştirilmiş sınıfta öğretmenlik yapmak. Öğretmenliğimin ilk gününde sınıfa girdiğimde öğrencilerin gözünde hem hüzün hem mutluluk vardı. Hüzünlüydüler; Çünkü uzun zamandan beri öğretmenleri yoktu, sevinçliydiler çünkü artık bir tane öğretmenleri vardı. İlk ders tanışmaydı. herkese söz hakkı verdim, kimisi utangaç ve ürkek bir halle söyledi isimlerini kimisi söylemek bile istemedi. İlk haftaları oyunlarla geçirdik. Çünkü onlar çocuktular ve size kalplerinin kapılarını açmadıkları sürece onlara hiç bir şey veremezdiniz. Kalplerini kazanmak zor olmadı. Tıpkı diğer köy öğretmenlerinin yaptıklarını yapmıştım bende, onlara sevgimi sunmuştum o saf ve çıkarsız sevgimi. İlerleyen günlerde öğrencilerime ne olmak istediklerini sordum. Kimi doktor, kimi avukat, kimi hemşire, olmak istiyordu. İlginçti nasıl olabilirdi ki ? Aralarında öğretmen olmak isteyen yoktu. Üzülmedim desem yalan olur. Artık 1 ay geçmişti yavaş yavaş yapraklarını karın üstüne inatla çıkarmaya çalışan kardelen çiçeği gibi umutlarını, hayallerini ,kendilerini anlatıyorlar, köyün zor şartlarında neleri başarabileceklerini göstermeye çalışıyorlardı. Ve anlıyordum ki artık bana iyice alışmışlardı. Yılsonu gelip çatmıştı, son ders karneleri vermeden önce öğrencilerime ilk günlerde sorduğum o soruyu tekrar sormak istedim.
- "Çocuklar ne olmak istiyorsunuz ?"
Herkesin verdiği tek bir cevap vardı ; “ Ben öğretmen olmak istiyorum öğretmenim”. İnsana bundan daha güzel bir hediye verilebilir mi bilmiyorum ama onlar bana saf ve çıkarsız sevgilerini sunmuşlardı. Köy öğretmeni olmak bir gurur olmalı öğretmenler için. Ve bence her öğretmen yaşamalı bu duyguyu. Tüm köy öğretmenlerime kucak dolusu selamlar.
Öğretmenim çünkü; Öğretmeyi ve öğrencilerimi çok seviyorum.
Şuna Eminim ki ;
Öğretmensiniz, çünkü öğretmeyi ve öğrencilerinizi çok seviyorsunuz.
Tüm güzel çiçeklerin bahçıvanı olduğunuz bahçede açması dileğiyle.
Karakteri ve kişiliği oturmuş, işini ve çocukları seven, soğukkanlı ve sabırlı, bakımlı ve güzel giyimli , kendine güvenen, karşısındakine güven veren, çevresiyle ilgili, duygulu, sanatsal ve toplumsal olaylara duyarlı, erdem toplumuna giden yolun rehberi ve modeli olan öğretmenler olarak misyonumuz ' Muasır Medeniyet ' seviyesini yakalamaktır.
Yolun dik ve yokuşlu olduğunu baştan kabul eden, ileri görüşlü, maddi ve manevi zorluklara dayanan, dirençli, eğitim ordusunun karasevdalısı, bu uğurda canını, cananı, bütün varlığını feda edecek kadar vatan,. millet, bayrak aşığı olan öğretmenler olarak ; pozitif bilimler ışığında etik değerlere bağlı kalarak, gelenek ve görenekleri sentezleyerek, öğrenci merkezli eğitime geçerek, araştırmacı, bilgi çağının öncüsü olacak neferleri eğitim ordusuna kazandırmak birinci temel amacımızdır.. .
İletişimde bilgi ve becerilerinin arkasında gönül zenginliği, sevgi, anlayış ve hoşgörü olmalıdır. Bu temelden yola çıkarak, demokratik, çağdaş toplumun bireylerini teknolojik destek almadan yetiştirmek eksik olacaktır. İçimizdeki coşkuyu kaybetmiş yaşlı bir insan olmaktansa, ilişkilere önem veren geleceğe umutla bakan, yarınları sevgiyle kucaklayan kişiler olmak zorundayız. Bunun için öğrenci, öğretmen ve veli üçgeni ilişkilerinin yanısıra idareci, öğretmen arkadaşlar ve çevreyle olan ilişkilerimizi sağlıklı ve sıcak tutmak şiarımız olmalıdır.
Mevlana'nın dediği gibi, ' Aynı dili konuşanlar değil aynı duyguları paylaşanlar anlaşır.'
Bizimle aynı duyguları paylaşıyorsanız Hiç Kızmayan Öğretmen 'e HOŞ GELDİNİZ !
Öğretmen merkezli eğitim modelinin yerine öğrenci merkezli eğitim modelini yaşanabilir ve uygulanabilir hale getirebilmek için :
Ben dili yerine Sen dili kullanmak; Empatik olmak ;
Sabırlı ve Soğukkanlı olmak ;
Demokratik olmak ve Yetkeci olmamak ;
3 Y (Ya bir yol bul,Ya bir yol aç , Ya da yoldan çekil ) kuralını işler hale getirmek ;
E-okul , E-sınıf anlayışı geliştirilerek E-devlet oluşumuna uygun öğrenciler yetiştirilmeli
Not: Bu mesajı nedimerdem nickli değerli üyemiz göndermiştir.
Sizler gibi gerçekten yüreği sevgiyle dolu olan yeni meslektaşlarımın olması beni çok duygulandırdı.Atatürk'ün yolunda onun düşüncelirini benimseyenler olarka sizleri tebrik ediyorum.
başka başlıkla belirttigim gibi bu sene çooook sorunlu başladıi okula karşı büyük soğuma hissediyordum .olanlar ve yaşadıklarım duyduklarım beni incitmiş okuldan uzaklaştırmıştı verdikleri sınıfa girmek istemiyordum .biliyordum ki sınıfa girince büyülenecektim.elim dilim bağlanacak.nitekim de öyle oldu .bir sürü küçücük sürat gözümde ve yüreğime ulaştı .teker teker o sihirli kelimeyi söylemeye başladılar'' öğretmenim -öğretmenim -öğretmenim''zaman ve mekan silindi .onlar benimdi artık .dertleri benim ,acıları benim,mutlulukları benim,selamlar
BEN DE İLK ÖĞRETMENLİĞE BAŞLADIĞIM ZAMAN ÇOK İDEALİSTTİM.ANCAK ÖĞRETMENLİK HAYATIMIN ÜÇ YILINI 5 SINIFLI BİRLEŞTİRİLMİŞ BİR OKULDA GEÇİRDİĞİM İÇİN BİRAZCIK SOĞM A YAŞASAMDA ŞİMDİ TEK SINIFI OKTUYORUM VE ÇOK MUTLUYUM..YENİDEN ÖĞRETMEN OLDUĞUMU HATIRLADIM.
DÜN DERS İŞLİYORUM.KONUSU BİRBİRİMİZ TANIYOR MUYUZ?KONU İLETİŞİM ARAÇLARINA GELDİ,BEN TELEFON,TV,RADYO DERKEN,ÖĞRENCİMİN BİRİ CHATLEŞMEDEN BAHSETTİ,BU ÖĞRENCİM KÖYDE OLMAKLA BİRLİKTE BİLGİSAYARI ANCAK TV DEN GÖREBİLİYOR.BU OLAY BANA İLGİNÇ GELDİ,
Öğrenciler televizyondanda görse sonucta neyin ne oldugunu cok iyi biliyorlar. Bizimkiler şimdi canter fifa bilmem bir sürü oyunlar oynuyor. Birde BT sınıfımız olsa yandık.
Konya dan Bir_Ogrtm
Göğün her yerde mavi olduğunu anlamak için
dünyayı dolaşman gerekmez.
Birinci dönem sonlarındaydık.Verdiğim çalışmalar yapılmadığı için sinirlenip çalışmayanlar sınıfta kalacaklar dedim.Bir öğrencim " Sınıfta kalan hiç eve gitmeyecek mi?"dedi.
BENDE YILLAR ÖNCE YÜKSEKOVA VE BEYTÜŞŞEBAP'TA ÇALIŞTIM ÇOK SIKINTILI GÜNLER GEÇİRMEME RAĞMEN O GÜNLERİ BUGÜN BİLE ANARKEN MUTLU OLUYORUM.BİZ BİR SÜRE KALIYORUZ ORALARDA AMA ORADA YAŞAYANLARIN SIKINTILARI ÖMÜR BOYU DEVAM EDİYOR. ORADAKİ ÇOCUKLARIN GERÇEKTEN BİZE İHTİYACI VAR.HER ÖĞRETMENİN DOĞUDA ÇALIŞMASI HAYATA BAKIŞ AÇISINI DEĞİŞTİRECEĞİNE İNANIYORUM.
değerli meslektaşlarım ben vanlı ve vanda çalışan bir sınıf öğretmeniyim 2. senem ve bu sene 1. sınıfları okuttum gerçekten zor,yorucu ve şimdi biraz daha iyi anlıyorum bana çok tecrube kazandıran bir seneyi neredeyse bitiriyorum içimde biraz hüzün çok fazlada mutluluk var inşallah onları 5. sınıfa kadar okutmayı istiyorum bir taraftanda diğer sınıflara bakıyorum çoğunun öğretmeni ek ders karşılığı çalışıyor dönem bitince gidecekler bir kısmıda van merkeze tayin istedi yani onlarda gidiyor seneye yerlerine başkaları gelecek onlarda bir sene çalışıp hemen gidecek ve sonra yine yenileri gelecek bu böyle devam edip gidecek.olanlar her yeni öğretmenle umutlanıp gittiklerinde gözyaşı döken o masum saf yüreklere olacak....
Değerli arkadaşlarım Busene birinci sınıfları okutuyorum. Yakın zamanda yaşadığım birkaç anıyı paylaşmak istedim sizlerle.Benim bücürler öğretmenler odasını öğrendiler ya (okulu tanıttık tabiki)tenefüste sık sık gelip rahatsız etmeye başladılar. Ben de sınıfta bu konu üzerinde durarak nöbetçi öğretmenin onlarla bu konularda ilgilenebileceğini söyledim.Ertesi günü andımız okunmadan beden eğitimi öğretmeni birkaç duyuru yaptı(kendisi biraz iri yarı)Yanımdaki öğrenci "öğretmenim bekçi olan bu öğretmen mi"demez mi....Çok hoşuma gitti
Değerli arkadaşlarım Busene birinci sınıfları okutuyorum. Yakın zamanda yaşadığım birkaç anıyı paylaşmak istedim sizlerle.Benim bücürler öğretmenler odasını öğrendiler ya (okulu tanıttık tabiki)tenefüste sık sık gelip rahatsız etmeye başladılar. Ben de sınıfta bu konu üzerinde durarak nöbetçi öğretmenin onlarla bu konularda ilgilenebileceğini söyledim.Ertesi günü andımız okunmadan beden eğitimi öğretmeni birkaç duyuru yaptı(kendisi biraz iri yarı)Yanımdaki öğrenci "öğretmenim bekçi olan bu öğretmen mi"demez mi....Çok hoşuma gitti
Merhabalar:) Sinan Öğretmenim size öncelikle teşekkür etmek istiyorum.Geçen sene 1. sınıf okuttum çok da başarılı geçti tabiki sizin paylaşımlarınız sayesinde.Bende bir köy öğretmeniyim gerçi merkez köy ama yinede denizi olan bir memlekette olmamıza rağmen denizi hiç görmeyen,televizyonu olmayan,çadırda yaşayan öğrencilerim var.okulun imkanları doğrultusunda (projeksiyon vb.) öğrencilerimi çok farklı dünyalara götürüyorum tabiki bu sizlerin paylaşımlarınızla oldu arkadaşlar herkese teşekkür ve sevgilerimi iletiyorum....
sinan hocam,sizi tebrik ediyorum..payla?ymlarynyz için te?ekkürler..yüre?inizdeki sevgi,e?itime ö?retime böylesine candan ba?lylyk i?te gerçek ö?retmen dedirtiyor insana..ba?arylarynyzyn devemyny diliyorum..
ö?retmen olmak hayatymda en çok istedi?im bir ?eydi,?uan bu duyguyu ya?ady?ym için ne kadar mutlu oldu?umu kelimeler bile inanyn yetersiz kalyr..
ö?retmen e?itimle e?itir bunu asla gözardy etmiyelim.ö?retmen hre?yi bilen de?il..her?eye açyk olan ara?atyrmacy kendini sürekli yenileyen e?itimcidir ö?retmen..ve siz sinan hocam bizlere bir y?yk oluyorsunuz..emekelriniz için sonsuz te?ekkürler..saygylar hocam..
evet yorucu günler geçirsekte 1.synyf okutmak çok güzel bence.do?uda görev gerçekten zor.ama onlaryn ö?rendi?i her kelimede duyulan mutlulukta çekti?in zorluklara de?iyor.türkçe bilmeyenler türkçe ö?reniyor.evde i?çi gibi çaly?yyorlar.saçlaryna dokunmam,yüzlerine gülmem onlary çok mutlu ediyor.50ye yakyn ö?rencim var.her yeni gün hiç görmedi?im 1ö?renci gelebiliyor.ama gelen artyk okulu seviyor.in?allah onlaryn okuyup yazdyklaryny da görebilirim.ben de köydeyim ama her gün bilgisayardan bir?eyler indiriyorum.ne olursa olsun onlary çok seviyorum.ve gece yatarken acaba yaryn onlaryn daha iyi ö?renmesi için ne yapabilirim diye dü?ünerek yatyyorum.rüyalarymda bile onlarla u?ra?yyorum.bence ö?retmenlik kadar güzel meslek yok.neyse çok uzattym sanyrym.ama payla?mak istedim
Emeklili?i yakla?my? bir ö?retmenim halen ilk günkü heyecanla okula gidiyorum ve bu a?k hiç bitmiyor inanyn bana. çocuklarymsyz bir dünya dü?ünemiyorum.Sizler harikasynyz.Hepinize kucak dolusu sevgiler vermek istiyorum.Ne olursa olsun,tüm olumsuzluklara kar?yn içinizdeki bu y?yk hiç bitmesin.Gurur duyuyorum yazdyklarynyzy okuyunca.Hepiniz ola?anüstü insanlarsynyz buna inanyn.Sizleri çok seviyorum
YLK OKU(T)MA
Bu?ulanmy? pencereyi silerken, kar?y tepelerin de beyaza büründü?ünü gördü. Bütün görkemi ve güzelli?iyle tepeler nurani bir beyazlykla kar?ysyndaydy. Bu beyaz örtü, onda hep masumiyeti ve temizli?i andyryyordu. Onunla tany?aly daha birkaç hafta olmu?tu. Geldi?i yerlerde hiç kar ya?maz, ancak yolculuk yaparken uzaktan hem de çok uzaktan görürdü karly da?lary ve tepeleri.
Ö?rencileriyle -sary civcivleriyle- kartopu oynarken, saçyndaki beyazlyklara, çocuklaryn birer iki?er savurduklary kartoplary da eklenince, ba?y beyaz bir yuma?y andyryyordu. O halini dü?ündü?ünde gülümsedi.
So?uktu buralar; bildi?i, aly?ty?y yerlere hiç benzemiyordu. Öyle ki saryp sarmalardy kendini, köyün meydanyndan geçerken, orada bulunan köylüler ?a?yryrlardy. Kendi aralarynda, bu hoca da pek sarmalyyor kendini canym derlerdi.
So?u?u iliklerine kadar hissedebiliyordu. Yçim ysynyr dü?üncesiyle, kendine bir çay aldy. Sycak çayyny yudumlarken, gözünü, beyaza bürünmü? tepelere dikti.
Nerden nereye diye dü?ünüverdi. Henüz küçük ya?tayken zor ya?am ?artlaryny, zorluklarla ba?a çykmasyny ve çaly?mayy ö?renmi?ti. Hafta sonlarynda, ?ehrin en i?lek caddeleriyle beraber, ?ehrin otogarynda umutlary, yürekleri, ayakkabylary, omzunda ta?ydy?y gökku?a?y renkleriyle boyamaya giderdi. O zaman da ü?ürdü ama i?inin ve eve cebinde birkaç bozuklukla dönmenin verdi?i mutlulu?u dü?ünüp hissetmezdi.
O günlere dair hatyrynda kalan tek varly?y; sary, siyah kahverengi, beyaz ayakkaby boyalaryna bulanmy? elleriyle, kazandy?y yevmiyenin bir bölümü ile mahallenin kitapçysyndan aldy?y kitaplaryydy. Pinokyo, Kyrmyzy Ba?lykly Kyz, Peter Pan, Heidi, Kelo?lan Deli Dumrul, Nasrettin Hoca… Onun; kitaplary, ayna gibi boyady?y boyayaca?y ayakkabylary ve sadece rüyasynda gördü?ü babasy vardy. Kitaplaryny bykmadan, usanmadan, bir kez daha okumalyydy.
Ö?rencilerine umutla sarylmasy, ya?ady?y hissetti?i kitaplaryn sycakly?yny bir nebzede olsa onlara da tattyrmak istiyordu. Okumalyydy ve okutmalyydy. Gereklilik kipinde cümleleri sevmez, lakin çoktan bunlary sözlü?ünden çykarmy?ty. Yaptym evet ben onu da yaptym demeyi ye?liyordu kendine. Ylk çaly?ty?y yer olmasyndan my, yoksa filmlerde gördü?ü köy ya?antysyndan mydyr bilinmez ama buralary sevmeye ba?lamy?ty. Onun da ö?rencileri vardy:
Pirelenmi? kafalary,
Çamura bulanmy? pantolonlary,
Lastikten bozma ayakkabylary,
Bütün kirlerin bir örtü gibi sarmy? vücutlaryyla,
Onlar da bir çocuktu…
Sahip olduklary, “ Y?te bu da benim ve kimseye de vermem! ” diyebildikleri tek varlyklary kalemleriydi, bir de defterleri olsaymy?…
Üzülüyordu, her defasynda her synyfa girdi?inde, umut diyordu, kulaklary yyrtarcasyna bir umut, kendine ve bu minik, bu masum, bu körpe yavrulara bir umut olmalyydy. Annesinin nasyrly elleriyle ba?yny ok?ayyp: “Yyili?in kadar ya?arsyn, en kötü anynda bu iyiliklerin senin kolun kanadyn oluverir ve seni gelir bulur.” sözü dudaklaryndan dökülüverdi.
Arkasynda bir ?eyler byrakarak anylmaly, mutlaka onu hatyrlatacak bir ?eyler olmalyydy. Resmi kayytlardan ziyade birkaç yürekte de ady kalmalyydy.
Ö?rettikçe kalplerine dokundu?unu hissetti, o ilk okumalaryny, ö?renmenin verdi?i o ilk mutlulu?u, o ilk y?yltyyy, ö?rencilerin gözlerinde görebiliyordu. Kalem ve kitap onun oldu?u gibi ö?rencilerinin de yari olmu?tu.
Bu sene 1.sınıfları okutuyorum.Sene başından beri umutsuzluğa düştüğüm anlarım oldu.Düne kadar.2.sınıfa gitmesi gereken öğrencim senenin başından beri hiç bir şey yazmıyor okumuyor,ödev yapmıyor.Onunla konuştum seneye yinemi 1e gitmek istiyorsun vs...Yanağına da bir öpücük kondurdum.Bir kağıt çıkardı ve yazmaya başladı.Çok şaşırdım.Yazabiliyorum ,yazabiliyorum diye sevinçle bağırdı.Hemde zor kelimeleri yazmıştı. Okadar mutlu oldum ki ,ağlamamak için gözyaşlarımı içime akıttım.
İşte bu dedim öğretmenlik.Ne para ne pul .Hiç bir şeyle ölçülemezdi bu mutluluk.
sayın sinan bey benzer bir anı da benden bir köy okulunda çalışmaya başladım aynı soruyu bende yönelttim çocuklara aldığım yanıt toplam 12 kişilik okul öncesi grubundan jandarma olcam telli duvaklı gelin olcam ve büyük bir gururla ben müdür olcam diyen ömer
neden diye sordum
kızlar:
-gelin olunca güzel elbiseler alıyorlar yeni ayakkabilar alıyorlar
jandarma olmak isteyenler:
- jandarmaların silahı var herkes onlardan korkuyor hırsızları yakalıyorlar.
bizim müdür olmak isteyen ömeri hiç sormayın
- müdür olmak istiyorum çünkü müdürlerin çok parası oluyor.herkes ona para veriyor ben bunu düşünemezdim
bu platformdaki öğretmenliğe gönül vermiş değerli meslektaşlarımın varlığı bana sonsuz mutluluk veriyor.Çünkü üzgünüm ki sınıfta vakit geçirmeye bakan,çocukların yüreğine inemeyen,sınıfta öğrencinin konuşmasına ve duygularını paylaşmasına olanak tanımayan,kısacası bir zamanlar kendisinin de çocuk olduğunu unutmuş meslektaşlarımız da var.aslında öğretmen olmak; dünyayı bir çocuğun gözleriyle görebilmek,onun yüreğiyle hissedebilmektir.Çocukların hayallerine ortak olabilmektir.sonrası zaten kendiliğinden gelir.
içimizdekı öğretme aşkının hiç tükenmemesi ümidiyle. tüm öğretmenlerimizi kutluyorum. < ="Content-" content="text/; charset=utf-8">< name="ProgId" content="Word.">< name="Generator" content="Microsoft Word 11">< name="Originator" content="Microsoft Word 11">!.DİKKAT.! Linki görebilmek için GİRİŞ Yapın yada ÜYE OLUNUZ.Lütfen
Öğretmenim, bu şiiiri ilk okuduğumda çok etkilenmiştim. Etkilenmeye de devam ediyorum. Umarım sınıfımda böyle düşünen bir öğrencim yoktur. Bu şiirden sonra çocuklarımın hepsiyle daha çok ilgilenmeye başladım diyebilirim.
Kapalı Foruma Yeni Konu Gönderme Kapalı Forumdaki Konulara Cevap Yazma Kapalı Forumda Cevapları Silme Kapalı Forumdaki Cevapları Düzenleme Kapalı Forumda Anket Açma Kapalı Forumda Anketlerde Oy Kullanma
