Su, kendine syrda? aryyordu. Önce buluta verdi syrryny.
A?yr geldi syr buluta. Sa?anak sa?anak döktü suyun tüm syrlaryny.

Sonra göle gitti su. Ona anlatty derdini. Bu arada bulut suyun syrryny
ya?mur yapyp, dolu yapyp, kar yapyp savurdu?u için, zaman zaman
ta?yyordu göl ve çykyyordu suyun syrry iyice açy?a .

Sonra nehre verdi su syrryny. Nehir de aldy suyun syrryny çekti gitti.
Dereye verdi. Dere biraz daha yava? olsa da nehirden, o da götürdü suyun
syrryny bir ba?ka bilinmezlere...

Ça?layanlar, ?elaleler, akarsular... Hepsi kayboluyordu bir anda.

Sonra bir gün su takip etti dereyi. Dereye okyanusa kavu?unca farketti
su, bütün syrlarynyn akarsularla, ça?layanlarla, yrmaklarla...okyanusa
ta?yndy?yny.

Karar verdi su. Syrryny okyanusa verecekti. Öyle de yapty zaten. Tüm
syrlaryny okyanusa verdi. Artyk suyun syrryny okyanustan ba?kasy
bilmiyordu. Ne ta?ty okyanus, ne bir ba?kasyna ta?ydy suyun syrryny, ne
de kurudu....

Geçenlerde kar?yla?tyk suyla. Bir bardaktaydy. Suskundu.
Çok u?ra?tym konu?turamadym.
Ben tam giderken '' Dur !'' dedi su. Durdum!

'' Okyanus yürekli dostlar bulmadan sakyn konu?ma!
Ta?yyamazlar, kaldyramazlar senin yükünü, canyny yakarlar,
utandyryrlar....'' dedi.