Ö?retmenim çok suçlusun.

Dün selamyny aldym Ö?retmenim. E?er hapishanede olmasaydym gelip hem elini öper, hem de bu sözlerini yüzüne söylerdim.Sen çok suçlusun ö?retmenim.Bana kyzmy?syn, ele?tirmi?sin. “Böyle bir insanyn ö?retmeni oldu?um için utanyyorum” demi?sin. Do?ru söylemi?sin. Benim gibi bir insan yeti?tirdi?in için gerçekten çok utanmalysyn. Çünkü ben gururlanacak hiçbir güzel ?ey yapmadym. Aileme, çevreme ve  sevdiklerime zarar verdim, kötü i?lere bula?tym. Sonunda da hapse girdim. Ben iyi bir insan, faydaly bir ki?i olamadym. Bu do?ru. Ben de kendimden memnun de?ilim. Çevredeki insanlar tarafyndan dy?lanmak, horlanmak ve kötü bir insan olarak görülmek elbette ki, insany memnun etmez.  Ama ö?retmenim, benim bu kötü ahlakym ve yanly? davrany?larymyn sebebi sensin.

Sen çok suçlusun ö?retmenim.

Beni okutan, beni e?iten ve bana ?ekil veren sensin. Sana baktym, örnek aldym. Ne verdiysen o oldum. Seninle be? yyl ayny okulu payla?tym, sonra da mezun oldum. Hatyrlar mysyn maceralarymyzy, hatyrlar mysyn bana yaptyklaryny?Gel birlikte hatyrlayalym da neden suçlu oldu?unu söyleyeyim.Annem yoktu. Evimizdeki ikinci anne de beni istemiyordu. Ailede hiç huzurum ve rahatym yoktu. Her ?eyi eksik ve noksan yapyyordum, verdi?in görevleri de bu yüzden yerine getiremiyordum. Benim zor hayat ?artlarymy bildi?in halde asla anlayy?ly olmadyn, hep üzerime gelip, çok a?yr, çok ezici ve gururumu kyrycy hesaplar sordun. Beni hem sevgiden, hem okuldan, hem de toplumdan so?uttun.

Neler mi yaptyn?

Annem olmady?y için temiz ve tertipli olamyyordum. Benimle her sabah bu yüzden alay ederdin. Ya kirli ve yyrtyk pantolonumla, ya kirli ellerim ve uzamy? tyrnaklarymla, ya da bakymsyz yüzüm ve saçlarymla alay ederdin. Nasyl ezilip büzülürdüm, küçülürdüm ve sana içten bilenirdim.Ödevlerimi yapmayynca, elindeki cetvelle vurmady?yn ve acytmady?yn yer kalmazdy. Dayanamayyp a?layynca da “Erkekler a?lamaz” derdin. Bu yüzden, okula gelmek bana i?kence olurdu. Zaten huzursuz evden bir an önce kaçmak, kendimi dy?ary atmak isterdim. Tek sy?yna?ym okuldu. Okulu da sen bana dar ederdin, senin yüzünden geldi?ime pi?man olurdum. Bu yüzden bütün insanlara, herkese isyan eder, asi olurdum.

Bir gün beni babama ?ikayet etmi?sin: “Ders çaly?myyor ve çok yaramazlyk yapyyor” diye… Babam beni ölesiye dövdü. Babamyn o ölesiye daya?yna de?il, senin ?ikâyetine içerledim.Ah ö?retmenim sen çok suçlusun.

Ne olurdu ö?retmenim bana bir güleryüz gösterseydin, hal-hatyrymy sorsaydyn, yana?ymy ok?ayyp, bir sevgi gösterisi yapsaydyn ve beni kendine ba?layyp, nasihatler etseydin.Neden bunlary benden esirgedin?Halbuki sana sy?ynmayy, senden yardym beklemeyi ne kadar istemi?tim? Ah beni bir kez koruyup kollasaydyn, belki de o isyan ate?i yanmadan sönecekti.

Beni kaç kez synyftan kovdun, onurumu be? para ettin. Arkada?larymyn önünde benimle alay edince ve onlaryn da bana gülü?lerini görünce, kaç kez ölmek istemi?tim.

Kysacasy, sen bana iyi bir model olamadyn, örnek bir ö?retmenlik sunamadyn. Benim toplum için zararly olmama zemin hazyrladyn. Bir anlamda ekti?in tohumlar, ruhumda isyan meyvelerini verdi. Sonra da hem kendime hem de çevreme zararly bir insan olup, çyktym.Sen çok suçlusun ö?retmenim.

Benden o ?efkati esirgemeseydin ne olurdu? Bana da bu acyyy ya?atmasaydyn? Evet, utan ö?retmenim. Benim yaptyklaryma bakarak utan. Bana ö?retmen oldu?un için utan. Utan da, di?er ö?retmenler senin gibi olmasynlar.Sen çok suçlusun ö?retmenim. Ama, yine de ellerinden öperim. Çünkü ne de olsa sen benim ö?retmenimsin.

Cezaevinden Ziya ?.