ÖMÜR DEDİĞİN ÜÇ GÜNDÜR

   Bir gün susmayy ö?rendim. Öyle bir sustum ki belki sonsuza kadar susacaktym. Çünkü susmak benim küçücük dünyamda babamla kurdu?um ileti?im tarzyydy.

   Babam ak?amlary eve yorgun dönerdi. Ben bütün gün evde sykylyr, onun geli?ini iple çekerdim. Daha o kapydan girer girmez boynuna atylyr onunla oynamak isterdim. Babam sarylyr, öper sonra da, hadi odana git, derdi.

      Yemek hazyrlanynca annem ça?yryr bu defa masada bir araya gelirdik babamla.

 Onlar annemle konu?urken ben araya girer, sesimi duyuramayynca da ba?yryrdym. Babam sinirlenir,'Bütün gün insanlara kafa patlatmaktan bunaldym, birde sen kafamy ütüleme!' derdi. Annem de 'Bütün gün zaten seninle u?ra?tym, bir çift laf da my konu?turmayacaksyn babanla?' diye çyky?yr, beni odama gönderirdi. Çaresiz bir ?ekilde boynumu büker odama yani hapishaneme do?ru yol alyrdym. Babam arkamdan,'Bizim bir odamyz bile yoktu, her ?eye sahip, hâlâ ne istiyor anlamadym.' diye ba?yrmaya devam ederdi.

      'Ke?ke benim de bir odam olmasaydy, ke?ke bizim de evimiz bir odaly olsaydy da hep birlikte otursaydyk' derdim içimden; ama yüksek sesle söylemeye cesaret edemezdim. Yemekten sonra babam kanepeye uzanyr, eline kumandayy alyr, televizyon seyrederdi. Beni yanyna ça?yryr biraz severdi. Onun izleyece?i önemli bir ?ey varsa beni adeta yerimden bile kypyrdatmazdy. Azycyk hareket edip ko?up oynamaya çaly?sam oda hapsim yeniden ba?lardy.

    Bir gün anladym ki susunca babamla daha iyi anla?yyoruz. Bu defa susarak yapabilece?im oyunlar geli?tirmeye ba?ladym. Önce resim yaparak ba?ladym i?e.

Babam çizdi?im resimleri çok be?eniyor; 'Bak, böyle uslu uslu oyna i?te.'diyordu. Babam bazen göz ucuyla bakyyor, resimle ilgili bir ?ey sorsam afallyyordu. Ama bana kyzarak beni artyk odama göndermiyordu. 'Son günlerde ne de akyllandy benim o?lum.' diye kom?ulara anlatyyordu annem halimi. Resimlerim arttykça ortalyk da?ylmaya ba?lady. Annem 'Odany topla!'diye odama kapatty?ynda i?e nereden ba?layaca?ymy bilemiyordum. Ben bunlarla u?ra?yrken zaman geçiyor; ama odamy toparlamayy beceremiyordum. Annem odama gelip 'Bak sana resim yapmayy yasaklayaca?ym. ' dedi bir gün. Susuyor olmamy usluluk olarak de?erlendiren ailem resim yapmayy da elimden alyrsa ben ne yapacaktym?Bu dü?üncelerle bir aile tablosu yaptym. Babam eve gelince uygun zamany kolladym. Her zamanki gibi yemekler yendi, odaya geçildi. Babam oturur oturmaz çizdi?im resmi getirdim.

Babam bakty. Hym, dedi.'Çok güzel olmu?. Bu adam benim herhalde.' dedi. Ben 'Hayyr o adam de?il, bu çocuk sensin.'dedim.O 'Hayyr, bu adam benim, bu çocuk sensin, bu küçük kyz da arkada?yn.'dedi.Ben yine 'Hayyr, o büyük adam benim, bu

küçük adam sensin, bu küçük kyz da annem.' dedim. Babam benimle u?ra?maktan vazgeçip: 'Peki neden bizi küçük çizdin?' dedi.

         Heyecanla ba?ladym anlatmaya.Ben büyüyüp adam olaca?ym. Y? bulup çaly?aca?ym. Siz ya?lanyp küçüleceksiniz. Beliniz bükülecek,  kom?umuz Ahmet amca ile Ay?e teyze gibi küçücük kalacaksynyz. Ben i?ten geldi?imde yorgun olaca?ym. Siz benimle konu?maya çaly?ty?ynyzda i?yerinde kafam ?i?mi? olaca?yndan sizi duymayaca?ym bile. Siz benimle bir ?eyler payla?mak istedi?inizde 'Hadi odanyza çekilin de kafa dinleyeyim.'diyece?im. Ve bir de ba?yraca?ym 'Her ?eylerini alyyorum. Sycacyk odalary da var, daha ne istiyorlar' diye. Annemle babamyn gözleri fal ta?y gibi açylmy?ty.Duyduklaryna inanamyyorlardy…Bana sarylyp beni öyle içten bir ok?ayy?lary vardy ki sonsuza kadar konu?sam hiç bykmadan dinleyecekler gibiydi….

      Farkında Olmalı İnsan... Kendisinin, Hayatın, Olayların, Gidişatın  Farkında

    Olmalı…

      Ömür Dediğin Üç Gündür,

      Dün Geldi Geçti

      Yarın Meçhuldür,

      O Halde Ömür Dediğin Bir Gündür,

      O da Bugündür.